Vanwege het coronavirus werken onze medewerkers thuis.

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Kunstbeurs Op de door corona uitgestelde 23st editie van Art Rotterdam is opvallend veel textiele kunst te zien: wandkleden, maar ook kleding en meubels.

Terwijl de eerste bezoekers van Art Rotterdam woensdagmiddag langs schuifelen, bereidt Jurjen Galema zich voor op een transformatie. Zittend op een krukje schminkt de beeldend kunstenaar zijn gezicht. Hij draagt nog een sloeberige broek en plastic sloffen met een groot ALDI-logo op de neus. Maar nog even, en dan zal Galema met een zwarte pruik, een kleurige jurk en pumps als zijn alter ego Lola Lasagna over de kunstbeurs flaneren. Als drag queen zal hij aandacht vragen voor de grote, zachte sculpturen van zijn nachtclub La Lola, waarmee hij verhalen vertolkt over gender, identiteit en verslaving. Een van die sculpturen is Daddy Bear, een grijnzende beer met gouden oorring en op zijn bil een hartvormige ‘daddy’-tattoo.

‘Daddy Bear’, een grijnzende beer met gouden oorring en op zijn bil een hartvormige ‘daddy’-tattoo. Foto Jurjen Galema / Lola Lasagna

Galema is een van de jonge kunstenaars op Prospects, een door het Mondriaan Fonds samengestelde tentoonstelling die voor de tiende achtereenvolgende keer een van de vele attractieve bijgerechten vormt van Art Rotterdam. In het distributiecentrum en het expeditiegebouw van de Van Nelle Fabriek presenteren dit jaar 88 beginnende kunstenaars zich aan een groot publiek.

Naast de 30-jarige Galema zijn daar opvallend veel andere kunstenaars bij die van textiel gemaakte kunstwerken tonen. Wand- en vloerkleden, maar ook kunstwerken van kleding, gerecycled garen en touwafval. Art Rotterdam, met afstand de belangrijkste Nederlandse beurs voor moderne en hedendaagse kunst, bevestigt daarmee wat al enige tijd duidelijk is: het wandkleed beleeft een comeback.

Dat blijkt al even zeer uit het aanbod op de hoofdbeurs. Meer dan tien van de ruim honderd deelnemende galeries bieden textiele kunst te koop aan. In de stand van Lumen Travo hangt vermoedelijk het grootste wandkleed van de beurs: een 3,5 bij 6 meter groot werk van glinsterend garen van de Afrikaanse kunstenaar Otobong Nkanga, dat eveneens op de Biënnale van Venetië te zien is.

Otobong Nkanga’s werk ‘Tied to the Other Side’ is ook te zien bij de Biennale van Venetie. Foto Fulvio Orsenigo

Kunsthandelaar Willem Baars („Textiel is hip”) heeft een vijftig jaar oud assemblagekunstwerk van gevonden textiel van Krijn Giezen. Galerie M. Simons vlechtwerken van beschilderd linnen door Nazif Lopulissa. Designgalerie Vivid toont de bekende slaapbank van Martin Visser in een nieuwe jas: met een langharige, in flower-powerkleuren geverfde bekledingsstof van ontwerper Richard Hutten. Zelden zijn meubels zo aaibaar.

Bij Koch & Bos loopt de bezoeker over een standvullend vloerkleed met een grote print van een jonge moeder met haar baby op de arm, onderdeel van de installatie Labour of Love van Sarah Maple. Die installatie bestaat, naast het kleed, uit 650 bewerkte zeefdrukken die evenzoveel borstvoedingen representeren over een periode van drie maanden. Een kind grootbrengen wordt gezien als een vrouwentaak. Terwijl het volgens Maple, stelt zij in een kleine begeleidende publicatie, gaat om een onderbetaalde en ondergewaardeerde baan: hard werken!

Bij de Parijse galerie Binome hangen grote wandkleden met onderwatertaferelen van de Française Laurence Aëgerter. Net als de meeste andere wandtapijten op de beurs zijn ze gemaakt in het TextielLab, de werkplaats van het TextielMuseum in Tilburg. Aëgerter geeft uitleg bij haar werk. Zij waait niet mee op een modetrend, zegt ze: „Ik maak al twintig jaar textiele werken. Ik schilder met draden.”

Binnen de traditie zoekt ze naar vernieuwing, zegt Aëgerter. Onderwaterfoto’s van zwemmers bij koraalrifs heeft ze met computergestuurd weefgetouw tot tapijten gemaakt. Door daarbij materialen als lurex en fluoriscerende garens te gebruiken zien haar wandtapijten er overdag anders uit dan ’s avonds in het donker, legt ze uit.

Bijzonder is dat op Art Rotterdam een stand gewijd is aan het werk van een van de moderne grootmeesters van de textielkunst: de Amerikaanse, in Parijs wonende Sheila Hicks. De nu 88-jarige kunstenaar staat sinds de jaren zestig bekend om haar innovatieve en experimentele weefsels, waarmee ze de grenzen tussen kunst, architectuur en design heeft doen vervagen.

Galeriehouder Julius Vermeulen van EenWerk in Amsterdam toog naar Parijs en kreeg een tiental werken van Hicks mee. Dat zijn echtgenote, de grafisch vormgever Irma Boom, in 2006 een groot boek van Hicks vormgaf, en zij elkaar dus kenden heeft vast geholpen, zegt Vermeulen. De weefwerken, soms in beige of wit en soms in uitgesproken kleuren, zullen met prijzen oplopend tot 160.000 euro ongetwijfeld tot de kostbaarste kunstwerken van Art Rotterdam behoren. „Goedkoper gaat haar werk echt niet meer worden”, stelt Vermeulen een bezoeker gerust.

Sheila Hicks (1934): Diaspora, 2022 (diverse soorten textiel) bij EenWerk. Foto Peter Cox / Eenwerk

Het laatste nieuws en de beste stukken over de mooiste rotstad die er is

Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt. U kunt ons ook anoniem een tip geven.